Misja 1. ZBROJOWNIA TINUVANEL

Elsbeth spojrzała na Iskrę przymrużonymi oczami. - Wiem, o czym myślisz. Ale pomyśl... czy to ma jakikolwiek sens? W tych czasach... nie ma miejsca na uczucia, wiesz o tym najlepiej sama. Chociaż nie mogę cię pouczać, ja, która dobro miasta ryzykowała, dla miłości. I nie mogę cię potępiać, bo byłam... jestem potępiona. - odeszła w stronę śpiących zwierząt. Iskra nie zauważyła już łez.

- Jaka pozycja? - zapytała roztargnionym tonem. -Coż... Taka na przykład śmierć w czasie porodu jest dość powszechnym zjawiskiem w mieszanych związkach... Zapewniam, można to zrobić tak żeby nic nie wykryto. - skrzywiła się lekko - Może jednak zmieńmy temat... Zawsze kiedy przypominasz, choćby przypadkiem, jaki jesteś ważny, zaczynam się czuć dziwnie...

Iskra zacisnęła pięści. Podeszła do dogasającego ogniska i usiadła przy nim pogrążona w niewesołych rozmyślaniach.

Ethelion uśmiechnął się
- Powiedz, kiedy ostatnio całowałaś sie z kimś? - zbliżył się do Yael - Nie mówię o takim pocałunku - musnął ustami jej usta - Lecz o takim - Ethelion pocałował Yael...

Elsbeth zauważyła łuk. Rozejrzała się, ale Abary nie było. Zrozumiała jednak, że to był dar. Łuk sokolników... przeczytała wyryte na każdej strzale zaklęcia. Na ostatniej spostrzegła... to nie mogła być prawda, ta strzała różniła się od pozostałych. Miała zostać jej tajną bronią. Czarny grot połyskiwał w świetle wschodzącego słońca. Strzała Vaarów była znów jej własnością.

Przez chwilę rozważała możliwość wyrwania się i ucieczki. Przez chwilę. Potem zajęła się kwestią tego, jak to jest, że najpierw o coś pyta a potem uniemożliwia udzielenie odpowiedzi... Co za niezdecydowany facet! Trzy sekundy później zmieniała zdanie - był jak najbardziej zdecydowany.
Dopiero po kilku minutach uznała, ze starczy tego dobrego i odsunęła się na przyzwoitą odległość.
- Ostatnio? Zdaje się, że małą chwilę temu... - wstała i zaczęła otrzepywać i tak od dawna niemiłosiernie zakurzoną spódnicę. - Wracamy?

Ethelion podniósł się i wyjął z kieszeni figurkę, wyszeptła parę słów i Ghwyn pojawiła się między nimi. Otarła się o nogi Etheliona a potem Yael i usiadła wpatrując sie w swojego pana
-Ghwyn zamknij się. Leć sprawdź czy sie obudzili jak nie to ich obudź i każ im sie pakować. My już idziemy - pantera zerwała się i pobiegła do obozu. Ethelion uśmiechnął sie do Yael - Ruszajmy.
Po chwili doszli do obozu który był już prawie całkowicie spakowany, Ethelion podszedł do Alsa i odciągnął go na bok, półelf wydawał się czymś rozbawiony, a Ethelion z ponurym uśmiechem coś mu mówił. Po chwili podeszli do drużyny która już się przygotowała. Dali Ghwyn na szpicę i wyruszyli do obozu.

FINITO ^^ ZAMYKAM ^^