Misja 1. ZBROJOWNIA TINUVANEL

To byli tylko i wyłącznie posłowie... jak przyjdą żołnierze będzie inaczej. Wszelka magia która dotyka ich skóry natychmiast staje się ich mocą. Do walki z nimi używa się tego - Ethelion wyjął owinięte w szmatę trzy miecze z kryształu - tylko ta broń ich rani, żadnej magii... ale demony pod klase magii się nie wliczają prawda? - Ethelion spojrzał raz jeszcze przelotnie na towarzyszki po czym trzymając swoje miecze z kryształu ruszył dalej ścieżką, gotowy by w każdej chwili odeprzeć atak....

No dobrze, żadnej magii... Trudno. Ale trochę alchemii, czemu nie... - długimi palcami pogładziła zieloną buteleczkę.- Niewielkie, malownicze "bum" na pewno latarenek nie ucieszy.

A demony to nie magia...to żywy płomień z samego dna pandemonium...niżej się już upaść nie da...-powiedziała z zimnym uśmiechem Iskra

Ethelion nie odpowiedział na uwagi towarzyszek, trzymając miecze w pogotowiu szedł przed siebie prosto do zbrojowni... już niedługo Tinuvanel będzie miało wszystk oczego trzeba by odbudować swą potęgę.
- Ruszajcie się... mamy mało czasu....

Yael zmrużyła oczy. "On czegoś nam nie mówi..." - pomyślała zirytowana. Może lepiej było uciekać w swoją stronę? Ale teraz już za późno.

Zapach gnijcych zwłok był pierwszym sygnałem dowodzącym ze zbliżają się do placu na którym leży zbrojownia. Wszędzie walały się zwłoki ludności wymordowanej w wojnie. Czasem w dalekiej uliczce widać było przemykającego człowieka lub nieumarłego. A nad tym wszystkim królowały ruiny pałacyków szlacheckich. Nagle uliczka się skończyła murem z ułożonych na sobie zwłok. Ethelion ostrożnie podszedl do muru i zauważył że był on świeżo ułożony. Odwrócił się do towarzyszek
-Iskro, czyń honory....

Do jasnej cholery Ethelionie! albo powiesz wszystko co wiesz, albo obiecuje ci wycieczke na samo dno Pandemonium!- krzyknęła zirytowana Iskra biegnąc za Tarem.
Niech cię szlag trafi - syknęła widząc trupy. Posłała swoje demony na żer i pochwili zapach spalenizny, przysłonił odór rozkładu.

Cholera, znowu? - skrzywiła się, patrząc na mało apetyczny widok.- Trzeba było wcześniej mówić, że tak lubicie zwłoki...
Po raz pierwszy tego dnia ucieszyła sie, ze jeszcze nic nie jadła, zapach palonego trupa nie wpływał zbyt dobrze na jej żołądek.

-Co mam wam powiedzieć? Co według was niby wiem więcej niż wy? Podróżując do stolicy z mego więzienia spotkałem wiele istot, ludzi i nieumarłych którzy przeżyli... Co jeszcze chcecie wiedzieć? - Po wyrzuceniu z siebie tych słów spojrzał na znikający w ogniu mur. Gdy odsłonięta została uliczka za nim, twarz mu poszarzała. Przed drużyną stała grupka uzbrojonych w długie miecze pół elfów na ich przedzie stał mężczyzna w zielonym płaszczu z cisowym łukiem w dłoni. Zaskoczony patrzył na przybyszów...
- Kim jesteście? - zapytał po chwili...[/i]

Jestem Iskra, pani ognia. Nie pamiętam twego imienia, dumny synu ziemi, ale wiem, że spotkaliśmy się kiedyś, gdy gwiazdy były bardziej pomyślne... Przychodzimy w pokoju, nie chcemy niepotrzebnego rozlewu krwi - szepnęła elfka ignorując słowa towarzyszy

Dowódca grupy pół elfów spojrzał się na Iskrę a w jego oczach zapłonęły dziwne ogniki.
- Hem hem, Iskra... witaj. Me imię brzmi Alsehar. Jestem dowódcą oddziału leśnej straży Tinuvanel. Kiedyś asystowałaś chyba jakiemuś czarodziejowi który leczył moją drużynę. No ale to tyle jeśli chodzi o naszą prezentację. Kim są twoi towarzysze?
Ethelion spod przymrużonych powiek spojrzał na Alsehara.
- Leśna straż? Ja jestem Tar Ethelion imperator Tinuvanel. - słysząc to Alsehar i jego ludzie oddali głęboki ukłon. - Nie wiecie jak wygląda sytuacja przy zbrojowni?
Alsehar uśmiechnął się
- Nieumarli, dużo nieumarłych. My też tam chcemy iść. Mam pomysł... co wy na to byśmy spróbowali razem?
Ethelion spojrzał pytająco na towarzyszki....

Yael powoli skinęła głową. Widok pół elfów sprawił, że nie mogła wydobyć głosu ze ściśniętego gardła.
Szczęśliwa, że nikt jej o nic nie pyta postanowiła nie odzywać sie bez wyraźnej potrzeby i zwracać na siebie jak najmniej uwagi.

Propozycja godna rozważenia.-powiedziała cicho Iskra -Nie rozumiem twego spojrzenia. Płonie. Czym? Wybacz, ze względu na dobre obyczaje nie zamierzam wnikać w głąb twego umysłu. Proszę zatem o odpowiedź. Szczerą jeśli łaska. Bo kłamstwo wyczuwam na odległość...

- No dobrze Alseharze, ty i twoja drużyna jesteście mile widziani u nas. A teraz opowiedz coś o sobie - Uśmiechnięty dowódca półelfów zaprosił wędrowców by zasiedli z nimi do ogniska.
- Pierwsze zapytam się was o coś... znacie Ardena?
- Osobiście nie, Iskra o nim mówiła coś. - odpowiedział Ethelion

Miałam zaszczyt go znać, czyżbyś chciał o czymś wiedzieć? Wiesz może jaki los spotkał jego syna?-głos Iskry był chłodny i wyważony