Misja 2 PAJĘCZE PODZIEMIA

- Możesz mnie puścić?...Dziękuję. - wstała, szybko wciągnęła na siebie suknię i biegiem wróciła do obozu. Dopadła swoją torbę, wciągnęła pęczek ziół i niewielkie naczynie, zaklęciem wyczarowała wrzątek.
Mimo wciąż przepełniającego ją szczęścia, dopadł ją chwiejny stan ducha, nieco przypominający nerwicę.
Przez chwilę wpatrywała się ponuro w parujący napar, czekając aż nieco przestygnie, po czym rozejrzała się po obozowisku. Spojrzała na uśmiechniętą i zarumienioną Fashię pytająco unosząc brwi. I obrzuciła morderczym spojrzeniem wyraźnie rozbawionego drowa.

- Co się stało, Yael.. pomóc Ci? - Podeszła do Yael. Rumieńce powoli jej znikały.. Za to szczęście przepełniło jej umysł.

- Jeśli dobrze odczytuję twoją minę, dokładnie to samo co tobie... - odpowiedziała, gestem zachęcając elfkę by usiadła. -Ziółek?

- Poproszę.. - uśmiechnęła się i znowu zarumieniła.

Odwzajemniła uśmiech i przelała na par do dwóch kubków.
- Czuję się jak zakochana dziewczynka... Mężczyźni są źli... - stwierdziła ironicznie, podając jedno naczynie Fashii. - Zdrówko.

Wypiła całe jednym łyczkiem. - Trochę.. gorące. A co to? - Spojrzała na Blizqiego. - On akurat jest boski..

- Boscy też - wyszczerzyła zęby. - Chyba mi odbiło...

Siedział pod ścianą, odpoczywając. Uśmiechnął się do Fashii, gdy ta spojrzała na niego. Potem zajął się swoim łukiem... Złamanie w samym centrum, było niemożliwe do naprawy w warunkach polowych, no chyba, że przy pomocy magii, ale i z tym byłby problem. Widząc, że nic nie poradzi tylko zarzucił go sobie na ramię, by zająć się tym po powrocie.

- Ah.. A jak tam Twój? - uśmiechnęła się.

Ethelion podszedł do Blizqy'ego i wziął jego łuk. Usiadl i oparł go na kolanach rękę trzymając na złamaniu. Wyszeptał parę słów i p ochwili oddal mu łuk naprawiony.
-Jak tam ? - spytał Blizqy'ego patrząc na Yael...

Gdy Abara się obudziła, jedno spojrzenie na czworo elfów powiedziało jej, czym się zajmowali jeszcze kilka minut temu. Pomyślała, że to dobrze. Tyle istot zginęło, trzeba zaludniać świat na nowo... Ale jednocześnie zrobiło jej się trochę smutno. Te dwie pary mają siebie nawzajem, a ona... Jest sama, nie ma nikogo tak bliskiego, jak oni. Westchnęła ciężko i twarz jej posmutniała.

- Ehm, dzięki... - odparł zaskoczony naprawą łuku, z lekkim uśmiechem.
- Dobrze. Nawet bardzo dobrze... A... u Ciebie?

Sylfaen zwijał się ze smiechu patrząc na "gołąbki" jak ich nazwał. Jak się trochę uspokoil to podszedłdo Abary
-Coś taka klapnięta? Zazdrościsz gołąbką?

Ethelion uśmiechnął się
-Bosko...

- To ja już pójdę. - wstała, odstawiła kubek i podeszła do Blizqiego. - Ten Sylfaen mnie mocno wkurza. A gdy jestem wkurzona, wiesz co się dzieje. Jutro rano może zostać z niego zupa.. - zaburczała.

Ethelion roześmiał się słysząc słowa Fashi o swoim dawnym mistrzu. Taktownie wstał zostawiając Blizqy'ego i F. samych a sam podszedł do Yael
-I co tam Kochanie?