Misja 2 PAJĘCZE PODZIEMIA

- Pośpiech nader wskazany! - poprosiła Sachmet siekając przeciwników.

- Spokojnie.. - zaśmiała się - Kto tam wpadł, już nie wyjdzie. Chyba, że w postaci bąbelków.. - demoniczny głos rozbrzmiewał w komnacie.

Krew tryskała z tętnic Drowów.

Fashia nagle się potknęła. Tuż po tym, dwóch, ba! Pięciu Drowów próbowało ją zatrzymać.
Elfka dostała w lewę ramię i wypadł jej jeden ze sztyletów. To nie przeszkadzało jej za bardzo, nadal była w stanie Furii, a ta nie dawała za wygraną, chociaż słabła.
Bo wydostaniu się i postawieniu na nogi, Fashia zamordowała jeszcze kilka Drowów, zaś po kolejnym zaczęła odczuwać ból na całym ciele. Trans powoli mija.

- Fashia, kończ! Wiesz czym się kończy, jak przesadzisz! - krzyczał rozpaczliwie, wciąż jęcząc i stękając z powodu bolącej nogi, cżłapał w jej pobliże, by pomóc w razie czego. Z trudem, ale jakoś torował sobie ścieżkę między drowami biczem.

Nagle jezioro zabulgotało, i wystrzeliło w powietrze. Ethelion z furią w oczach i z bliźniaczymi sejmitarami w dłoniach wylądował niedaleko Blizqa, cały czas walcząc z jakimś dziwnym człowiekiem, zakuta w pełna zbroję płytową postać legła jednak po chwili u stóp elfa broczac krwią z rozciętej czaszki. Sylfaen udeżył o scianę i padł nieprzytomny, zaś posiekane sejmitarami kawałki szlachcica leżały wokół całego jeziora. Na miejscu gdzie kilka sekund wczesniej było jezioro, stał oddział ptakoludzi. Ich dowódca, wysoki mężczyzna z glową orła i z mieczami Etheliona w dłoniach, rzucił sie na pobliskich drowów. Po paru minutach, grupa elfów i ptakoludzie zostali smai na polu bitwy. Ethelion lekko poparzony i w poszarpanym, nasiąknietym krwią płaszczu, podszedł do wodza Ptaków i szybko wymienil z nim pare słów. Nieoczekiwani sprzymierzeńcy wrócili na miejsce jeziora i zniknęli... zostawiając za soba spowrotem bulgocząca lawę... Ethelion spojrzał na towarzyszy ktorzy wyraxnie zszokowani jego powrotem oczekiwali wyjasnień
-To jezioro to iluzja, pod tym jest zamek tych istot.

Sachmet opadła na kamienie śliskie od krwi. Zamknęła oczy i zaczęła cicho nucić.

Chwilę po tym gdy na polu zabrakło przeciwników, Fashia rzuciła się na Blizqiego.
Całe szczęście, że stan Furii właśnie minął, tuż przed ciosem.
Elfka straciła siły, upadła, przejeżdżając kilka metrów po ziemi.

- Ergh, ekh... - jęknął, zakaszlał, z jego ust wyleciało trochę krwi, dyszał ciężko. Siadł na pierwszym-lepszym ciele, prostując nogę, łamiąc lotkę. Zacisnął wargi, przymknął powieki i wyrwał grot z łydki. Krzyknął przeraźliwie i boleśnie, gęsta, czarna maź zaczęła wypływać z rany razem z krwią.

Edit:
Widząc Fashię na ziemi, z trudem się do niej doczłapał. Odwrócił na plecy, uśmiechając się odgarnął włosy z twarzy. Sam nie był już w stanie zrobić nic więcej, ostatni atak wyczerpał jego energię, a rany też go silnie ograniczały.

(Eth, błagam Cię! Nie Blizqa =.= Blizqy'ego, albo chociaż Blizqiego, ale nie Blizqa T_T)

- Żyjesz.. ? - Spytała ledwo się ruszając.
Bilans ran? Dwie na ręce, ogromny siniak na udzie od upadku, zdarta skóra na plecach i utykanie na prawą nogę od potężnego ciosu Szlachcica.

(lol

mówiłem że nie wiem jak to odmieniać xD )

Ethelion doszedł z trudem do Sylfaena i obejżał jego rany. Po chwili poczuł że stracił za dużo krwi, jego elfia część i wampirza czuła wyraźnie brak tego życio dajnego płynu... czuł ze obrażenia jakich doznał mogą zakończyć jego przygody. Wypił butelkę wzmacniacza po czym modląc się do wszystkich bogów o to by przeżyć.. stracił przytomność

Sachmet spojrzała na Etheliona. Poczłapała w jego kierunku, uklękła, po czym bezceremonialnie wlała mu fioletowy płyn do ust.

( nie martw się, nie zaszkodzi ci Razz

)

Nagle Blizqy'emu w oczach zamgliło się i stracił przytomność.

(Ach, zajmijcie się mną -.- Odchodzę -.-)

( Blizqowi raczej chodziło o to że z kompa złazi, hehe. )

- Eh.. Ma ktoś cos.. ała, na ból..? - jęczała z bólu.. Trochę przesadziła.

W czasie walki trochę przesadziła z intensywnością klątw. Z nosa sączyła jej się krew a w głowie czuła tępe pulsowanie.
Wydobyła eliksir przeciwbólowy, wypiła połowę i oddała butelkę Fashii. Tępy ból zaczął ustępować.
Uznała że Ethelion pilnie potrzebuje pomocy i najpierw podreperuje go trochę, a potem odpocznie. Uklękła przy nim i zaczęła mamrotać uroki.

Podziękowała ładnie i wypiła wszystko jednym łykiem. Trochę pomogło, mogła się poruszać na nogach, ale z walki nici.
Zaczęła szeptać jakieś zaklęcia, ale nie do końca jej to wychodziło. Ból głowy perfidnie jej w tym przeszkadzał.

Ethelion powoli doszedł do siebie i rozejrzał się po towarzyszach
-Rozbijmy tu obóz.-Podniósł się i otrzepał z kurzu - Sachmed, co mi wlałaś do ust? dobra rzecz