W murach obozu

Ethelion wziął z rąk Yael medalion i przypatrzy lsię wygrawerowanemu na nim symbolowi po czym uśmiechnął się. Z toreb koło jego legowiska wyjął bogato zdobiony płaszcz, na którego spince wygrawerowany był ten sam symbol.
-Pieczęć jednego z arystokratycznych rodów Tinuvanel. Byli tak zadufani w sobie że mianowali się "książetami". Byli spokrewnieni ze zdrajcami z Achenrod. Brat głowy tego rodu zamordował mojego kuzyna. A teraz ciekawostka, Arlena pochodziła z tego rodu, jeśli znałaś ją to stąd znasz ten symbol.

- Nie znałam... Umarła kiedy byłam małym dzieckiem. Musiałam go zobaczyć w domu Ardena... - urwała. - A ty skąd wiesz, ze ona...?

Ethelionowi uśmiech zniknął z ust
-Nigdy mnie o to nie pytaj. Z winy tej wiedzy dzisiaj musiałas mnie sklejac po walce i Ifrytami - Po chwili Ethelionowi powrócil humor. - Skąd znałaś Ardena?

Zawahała się za chwilę, po czym rzuciła zaklęcie. Wyrosłą ściana zamykająca "domostwo".
- Wolałabym, żeby nikt inny nie usłyszał - uśmiechnęła sie przepraszająco. - On... Uratował mnie przed zakładem dla obłąkanych. - głos elfki zadrżał nieznacznie. - Wziął za mnie odpowiedzialność. Taki rodzaj opieki, zwany inaczej aresztem domowym...

Ethelion uśmiechnął się szerzej
-Zakład dla obłąkanych? Co przeskrobałaś? Siądź koło mnie i opowiadaj

Grzecznie usiała.
- To wcale nie jest zabawne - mruknęła, mimo wszytko również się uśmiechając. - Wolałabym nie wdawać się w szczegóły... Zajmowałam się pewna uroczą praktyką czarno magiczną i w rezultacie spożywanych wtedy mikstur była nieco... odurzona... Nie spodziewałam się, że ktoś mnie zobaczy w takim stanie, ale miałam pecha.
Przemowa była nieco chaotyczna ale łóżko nie wpływało zbyt dobrze na koncentrację Yael. Powoli zaczynała żałować że stworzyła ścianę.

Ethelion przysunął się do niej
-Skoro nie chcesz o tym mówić to nie ma problemu. Powiedz mi, czemu się mnie boisz?

- I tak powiedziałam dużo... - lekko wzruszyła ramionami - Skąd wniosek, ze się boję?

Ethelion objął ją i przytulił
-A nie boisz?

- Skądże. - uśmiechnęła się ironicznie mrużąc oczy - Umiem się bronić... - postanowiła na razie się nie wyrywać. - ...A w razie potrzeby głośno krzyczeć.

Ethelion spojrzał kpiaco na Yael
-Ta ściana nie jest dźwiekochłonna?

-To moja ściana. Pół sekundy i przestanie być dźwiękochłonna. Albo zniknie w ogóle. Albo stanie się przezroczysta, różowa, obrośnięta trawą... Cokolwiek. - uśmiechnęła się wyniośle, odchylając lekko głowę w tył.

Ethelion pocałował Yael w szyję, usta i przytulił ją mocno do siebie.....

Szybko minęła jej chęć by protestować. Z resztą i tak nie bardzo miała możliwość. Łóżko niespodziewanie przekręciło się i przycisnęło do jej pleców.
- Chyba... Chyba powinieneś ze mnie zejść... - wymamrotała, kiedy już odzyskała możliwość mówienia i swobodnego oddychania, jednocześnie obejmując Etheliona za szyję.

Ethelion pocałował ją do reszty gasząc jej protesty po czym zaczął jeszcze goręcej ją całować.....

2 Godziny później

Ethelion leżał przytulony do Yael która przytulona do niego spała i rozmyslał dlaczego synom królów zawsze wybiera się balerony za żony, czy wszystkie arystokratki to balerony oraz dlaczego oszalał na punkcie tej konkretnej dziewczyny.... pocałował Yael w policzek po czym uznał że może czas się chwilę przespać.