W murach obozu

Ethelion pomógł wstać Iskrze, po czym oddał ją w ręce Tarina a sam podniósł Yael razem z półelfem położyli je koło ogniska. Ethelion nalał do ust Yael szmaragdowego płynu z fiolki wyjętej ze swoich toreb, po czym porprosił Abarę by zajęła się elfkami.

Podeszła do Yael, odpychając Abarę tchnęła trochę energii w Yael, uważając co przekazuje. Musiała uważać.
Elfka otworzyła oczy
Nic nie poradzisz. Nawet Samael odszedł. Demony to błogosławieństwo i przekleństwo demonologów.Nie próbuj mi pomagać, zobacz jak to się kończy...

- Nie mam zbyt dużego wyboru... Muszę coś poradzić, albo... - urwała. - Sama wiesz. Tarin, idź, poszukaj mojej torby. I przynieś mi wodę, jeśli będziesz tak miły. Dziękuję. Jak się czujesz? - zwróciła sie ponownie do Ikry, ostrożnie siadając.

Ethelion zakopał się w stosie toreb poszukując czegoś, nagle z jego "domu" rozległo się głośne przekleństwo. po którym w "drzwiach" pojwaił się Eth z amuletem w dłoni. Podszedł do Iskry i podał go
-Noś to. Co prawda nie będziesz mogła walczyć noszac ten amulet, lecz w czasie gdy tak jak teraz nie potrzebujesz swych umiejetności nagle , a ja,Yael i Als ze swoimi ludxmi damy ci czas na przygotowanie do walki, nie powinnaś się narażać na ataki takie jak ten zprzed chwili. - Powiedziawszy to odwrócił się do Yael -Jak tam?

Oparła się o resztki drewnianej barierki.
Żyję, co dla mnie jest cudem. I jestem już zmęczona, zastanawiam się nad poddaniem. Może przeżyję...-spojrzała na Etha-Nie. Nie chcę ograniczeń. Nie chcę amuletów, które tylko mnie osłabią. Nie.-powtórzyła

W odpowiedzi tylko wzruszyła ramionami.
- Może to dla mnie za mało... - zwróciła się do Iskry. - Może będę miała możliwość...
Zjawił się Tarin i podał jej torbę oraz kubek z wodą. Uśmiechnęła się do niego, wygrzebała pęczek ziół, skruszyła kilka, wymieszała z wodą i wypiła, krzywiąc się.
- Paskudztwo. - mruknęła, odkładając kubek. - Ale jak się nie myślało wcześniej...

Ethelion uśmiechnął się
-Masz wypij - Podał jej skórzany mieszek z zalakowanym wieczkiem - Tylko nie pokazuj nikomu bo ci jeszcze wezmą, winem się nie uraczysz w ostatnim czasie, a to jest jedno z lepszych - obrócił się do Yael - Nie osłabią, odetną cie od demonow.

- Dziękuję, ale nie mogę. Po tym co właśnie wypiłam tylko mi zaszkodzi... - uśmiechnęła się ponuro. - Zachowaj to na czas, kiedy będzie co oblewać...

Ethelion zasmiał się cicho
- Jak uważasz. Dobra, mamy problem, co robimy dalej? Kto ma jakieś propozycje?

Nie.-powiedziała zimno-Jestem Demonologiem. Bez demonów jestem nikim.-jej głos był pewny.

- Nie śmiej sie, bo to przez ciebie...- obrzuciła Etheliona morderczym spojrzeniem, po czym zwróciła się do Iskry: - Mam propozycję. Niezbyt mi sie ona podoba, ale skoro tak postawiłaś sprawę... Jeśli się uda zachowasz władzę nad demonami. Ale jeśli się nie uda... No cóż. Obawiam się, że przypłacisz to życiem.

Chcesz mnie wysłać na dno Pandemonium?-zadrwiła-Może wrócę silniejsza...albo wróci on zamiast mnie. Mimo to chcesz podjąć ryzyko? Wiesz co mi oferujesz? Wiedzę. A dla wiedzy poświęciłam wszystko...Tak. Chcę tego.-szepnęła

-Przez chwilę miałam nadzieję, że odmówisz... - westchnęła. - Ale tak, jestem gotowa zaryzykować... A właściwie zawsze chciałam to zrobić. Wiem, że jesteś wystarczająco silna by wrócić, a ja by nie dać się pociągnąć za tobą. - próbowała się uśmiechnąć, ale mięśnie twarzy odmawiały posłuszeństwa. Czuła jednocześnie ulgę i obawę.

Odpocznij. Nie masz teraz dość siły, by wygrać. Wiesz, co zrobić jeśli zamiast mnie wróci co innego?-zapytała cicho i spokojnie.

- Ty też musisz odpocząć. Wiem, oczywiście. Nie zaproponowałabym tego, gdybym nie była przygotowana na każdą ewentualność. Ja tylko wyglądam tak nieodpowiedzialnie.