W murach obozu

Ethelion uśmiechnął się
-Taaaak... czy ten czarnoksięznik przeżył?

- Sto wojów by go nie powaliło.. - wrednie odpowiedziała. - Rzucał czarami jakby to były małe kamyczki, które się odbija od powierzchni jeziora. Inkantacja za inkantacją, przywoływał demony jak jakieś małe króliczki! - Oburzyła się lekko.

Ethelion roześmiałsię
0-po co szliście do niego?

- Natrafiliśmy na niego przypadkowo. - Machnęła ręką. Nie pojęła jeszcze, że znak, który zostawił sługus czarnoksiężnika dawał jej moc telekinetyczną. W efekcie drewienko które lewitowało koło niej przeleciało na drugi kraniec obozu. - Co ja zrobiłam? - wystraszyła się.

- To przynajmniej nie forsuj się! Siedź i nie ruszaj się! - burknęła Abara do Iskry.
- Nie ruszaj się!- rzekła stanowczo do Fashii.- Zaraz dodam ci trochę sił... Iskra ma rację. Powinnaś u nas zostać - dodała, trzymając ręce nad jej piersią i zaczęła recytować w myśli lecznicze inkatacje.
- On też jest ranny?- odezwała się jescze po chwili, spogladając na mężczyznę.

Ethelion kpiąco spojrzał na Abare
-Byłby. Ale mnie rozsmieszył i przez to pomógł przełamać działanie eliksiru mysliwego. A ty, pokaż spód dłoni.

Odwraca powoli dłoń.
- Co.. co to jest? - ujawnił się znak, pentagram wypalany czarną magią.

Ethelion przyłożył do środka pentagramu palec, nic się nie stało...
-Potem pokaż to Iskrze lub Yael.. one się na tym znają. Chcesz jeść lub pić?

- Dobrze.. - schowała dłoń w rękawiczkę, którą zawsze nosiła przy sobie.

Tak btw. - nie chcę, aby mi to usuwano, przyda mi się w późniejszych fazach gry. Tak a propos. Smile

Ethelion wzruszył ramionami i rzucił jej manierkę.
-Jedzenie masz nad ogniskiem. Ja ide się w końcu wyspać... -odwrócił się i poszedł do "domu"

- Dobrze. Miłych snów. - uśmiechnęła się. Zdjęła rękawiczkę i zaczęła próbować opanować "to coś". Pierwsze próby z manierką nie skutkowały, co rusz coś innego leciało w powietrze. Za każdym razem Fashia traciła trochę energii, ale przedmioty były tak małe, ze ubywało jej bardzo mało.

- Pokaż mi to- poprosiła Abara. Fahia niechętnie, ale zrobiła to. Abara uważnie się przyjrzała znakowi, a potem spojrzała na Fashię.
- Znam ten znak- rzekła cicho. - To czarna magia... najczarniejsza ze wszystkich. Ten symbol oznacza "unoszenie" A sądząc po tym, co robisz, posiadasz teraz moc telekinetyczną, czyli potrafisz poruszać przedmiotami na odległość.
Z westchnieneim puściła jej dłoń.
- Tylko tyle umiem ci powiedzieć. Po resztę musisz, tak jak mówił Ethelion, zwrócić się do Iskry albo Yael. Ja zbyt dobrą magiczką nie jestem; moja wiedza pochodzi z ksiąg.
Uśmiechneła się i odeszła do ogniska.

- Ah.. - westchnęła i usiadła przy ognisku. Po krótkiej chwili przysnęła z własnej woli.

Elsbeth kolejny raz włóczyła się po lesie. Nie umiała powiedzieć, dlaczego wciąż ucieka przed towarzyszami, przecież tak naprawdę chciała ich towarzystwa. Leaf stał się spokojny, a Muetro, choć z jego oczu nie zniknęły czujne błyski, także wydawał się im ufać. A ona? Im, owszem, ufała, ale sobie... Nagle poczuła dziwną wibrację wiatru. Płacz? Cichy śmiech? Stanęła w miejscu, wyciągając przed siebie dłonie i szepcząc zaklęcia.

Nagle przez bramy obozowiska przeszły trzy postacie. Ghwyn (pantera Razz

) poderwała się i rzuciła się w ich kierunku... Podpełzły szybko do najbliżysz strażników i poderżnęły im gardła swymi pazurzastymi łapami. Były to Ghoulo podobne istoty które należały do najpodlejszego z wampirzych klanów. Z furia rzuciły się na obecnych w obozie....