W murach obozu

Ethelion niewinnie spojrzał na Yael
-Spisek? Trolli to tak...

- To może.. Ja już ten.. pójdę. Przejść się, o! To ja.. - odwróciła się na pięcie i wyszła z zgromadzenia. Wykonała specyficzny gest, a koc leżący koło ogniska przyfrunął aby okryć jej plecy.
- Zimno się robi.. brr.. - zadrżała.

Ethelion spojrzał ze zdziwieniem na Fashie
-Ona jakąs taka dziwna jest...

- Jakich trolli?! I nie, nigdzie nie pójdziesz. Tarin! Zajmij się tą panią, powinna dostać jakieś ciepłe legowisko! I dlaczego pozwoliłeś Iskrze wstać? Otaczają mnie ignoranci!
Zaczęła przechadzać sie tam i z powrotem, mamrocząc do siebie z irytacją.

Ethelion pokazał na spalone truchla
-te trolle

- Nie trzeba.. - Spławia Tarina i idzie dalej. Próbuje ocieplić swoje ciało zaklęciami, ale nie skutkuje.
Niestety, musi jej wystarczyć koc.

- Ciekawe co je tu zwabiło... - mruknęła zrzędliwie. zdecydowanie nie miała zbyt dobrego humoru.
- Jesteś tak blada, że nawet trup wyglądałby przy tobie kwitnąco. Siądź przy ognisku. Zaraz dostaniesz drugi koc.

- Powiedziałam, nie trzeba! - Odwróciła się, zdjęła rękawiczkę i wycelowała dłonią w Tarina. - Antuvius Hiyos! - Szepnęła w Starej Mowie i bez opamiętania rzuciła postacią o ziemię. Zaklęcie, jakiego użyła było zaklęciem ogłuszenia. W połączeniu z telekinetyką, Tarin uderzył w ziemię i był mocno zdezorientowany. Po wszystkim ugięła się na kolanach.

Minutę później szepnęła "Przepraszam..".

- Ej! Tylko ja go mogę bić!
Obłęd. Totalny obłęd. Yael czuła, że sytuacja jest poza jej kontrola, a to zawsze ja irytowało.
- Wiecie co, dzieci? Idźcie spać, późno już. Wszyscy!

- To moja wina.. Wszystko moja wina.. - Zaczęła szlochać, zasłoniła twarz rękoma.

Elsbeth wyszła zobaczyć co się dzieje. No tak, znów jakieś obłędne spory. Podeszła do Yael. - Coś mi tu nie gra w tym wszystkim...

Ani mi sie waż tak myśleć! - podeszła do Fashii, złapała ją za ramiona i potrząsnęła. - To ty jesteś poszkodowana. Ostatnio dużo przeszłą, musisz odpocząć. Prześpij się. Jeśli chcesz dostaniesz coś na spokojny sen. No, złotko, nie płacz...

- Ale ja.. nie.. chciałam.. - Szepcze przez płacz.
Tarinowi nic się nie stało fizycznie ani psychicznie.

- Przecież wiem... Nikt nie twierdzi, że chciałaś. - szybko podbiegła do swojej torby, wyciągnęła eliksir nasenny i wróciła do zapłakanej elfki. Wypij - - powiedziała stanowczo podając jej butelkę.

- Dzięki.. - Po wypiciu oczy Fashi stawały się coraz cięższe, aż odpłyneła.