W murach obozu

- Yy.. - Patrzy się na niebo. - Czy możecie mi powiedzieć, co to u diaska jest? - wskazuje na mały czarny punkt na chmurach. Nie, to nie był księżyc. Księżyc się nie porusza. To wyglądało jak wyverna.

Ethelion i Drow szeptem się naradzili . Elf poszedł do "domu" i wyniósł kilka tobołów. Zamiast tuniki miał na sobie misternie robioną srebrzystą kolczugę z symbolami pająków, piwafwi i dziwne buty. Do pasa miał przypięte miecze a na plecach miał łuk. Rzucił tobołki przed Fashią i reszta towarzystwa, jeden z nich zakładając n aplecy.
-Wyruszamy natychmiast. Fashio, wex sobie cos, polecam kolczugę, lekka i wytrzymała. Reszta też może sobie coś wybrać. - sPojrzał w niebo. Po chwili trzy strzały poleciały w stronę tego "czegoś" i wszystkie trzy wbiły się w ciało, złoszczac tą istotę. Alsehar, Tarin i Ethelion jeszcze ra naciągnęli cięciwy, tym razzem Eth i Als szeptali coś po cichu... gdy strzały dosięgły tej istoty, eksplodowały rozrywając jej ciało...

- Jednak pustynia. Dobra. A pana o imieniu Vendar nie znasz? - jego słowa sprawiały wrażenie prawdziwych, ale to jeszcze o niczym nie świadczyło.

Zarzuciła kolczugę na siebie. Poczuła nagle ból w palcu. Wyjęła przyczynę zranienia - dwa, ostre jak brzytwa sztylety, mieniące się w blasku słońca. - Mmm.. przydacie się. - Przymocowała je do pasa.

Spoglądała na Etheliona dziwnie.
- Mogę iść z wami? - zapytała niepewnie, po czym dodała szybko - Ja i ona?
Wskazała głową szczura już kręcącego się po ziemi.

- Vendar? Nie, wybacz. Nie koj... - zaczął i nagle źrenice rozszerzyły mu się silnie, jakby zobaczył ducha - Tak, wiem kto to. I nie chcę mieć z nim już nigdy do czynienia. - dokończył, biorąc głęboki oddech. Widać wspomnienie tego Vendara napawiało wojownika niepokojem.

Drow spojrzał z powapieaniem na szczura
-Jesli wierzysz że przeżyje to tak. Ethelinonie... przyśpieszcie... za niedługo zajdzie slonce... a wtedy wyruszą mnie szukać.

Powoli pokiwała głową.
- Dziękuję za cierpliwość. Zdałeś.

Uśmiechnęła się do elfa.
- Tyś jej jeszcze nie widział w akcji - roześmiała się i zaczęła przeglądać zbroje.

- Hihi - wyszczerzył ząbki, po 'zdaniu'.
- Znajdzie się w tym worze jakiś przedmiot o właściwościach zaklinania? Skoro idziemy na drowy, trochę magii by się przydało... - zwrócił się do Tara.

Usiadła na ziemi i zaczęła przyglądać się szczurowi. - Jak się zwie? - Spytała właścicielki.

Miska zaintrygowana nowym miejscem zaczęła rozglądać się po okolicy. Jej mądre, turkusowe oczy przyglądały się Fashi. Sachmet zajęta oglądaniem nowego wyposażenia nie zwróciła na to szczególnej uwagi.
- Miska - odpowiedziała w zamyśleniu.

- Nie ciesz się i tak ci nie ufam.
Podniosła jakiś sztylet, obejrzała, skrzywiła się i odłożyła z powrotem.
- Może trucizny? - zaproponowała, wyciągając z torby zielonkawy słoiczek.

- Nieufność to oznaka rozwagi... - mruknął.
- Truciznę mam. Antidotum też. Nigdy nie wiadomo... A coś poza tym? - zapytał już głośniej.

- Podejdź bliżej.. Nie gryzę. - Zachichotała.